苏丽珂

苏丽珂（格鲁吉亚语：სულიკო，罗马化：sulik'o，英语：Suliko）是一个男女皆通用的人名，意为灵魂（“soul”）。《苏丽珂》是1895年由Akaki Tsereteli写的爱情诗，后来由Varenka Tsereteli谱成歌曲。据说受斯大林喜欢，因此歌曲版本在其统治期间的苏联大为流行。《苏丽珂》被翻译成多种版本，如俄语、德语、英语、汉语、波兰语、乌克兰语等。

诗歌文本

格鲁吉亚语	汉语版	俄语版	英语版
საყვარლის საფლავს ვეძებდი, ვერ ვნახე!.. დაკარგულიყო!.. გულამოსკვნილი ვტიროდი „სადა ხარ, ჩემო სულიკო?!“	为了寻找爱人坟墓， 天涯海角我都走遍。 但我只有伤心哭泣— 我亲爱的你在哪里？	Я могилу милой искал, Но ее найти нелегко, Долго я томился и страдал; Где же ты моя Сулико!	I was looking for my sweetheart's grave, And longing was tearing my heart. Without love my heart felt heavy, I cried to the night - "Where are you, my Suliko? "
ეკალში ვარდი შევნიშნე, ობლად რომ ამოსულიყო, გულის ფანცქალით ვკითხავდი „შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“	丛林里面有棵玫瑰， 霞光般的放光辉。 我激动地问那玫瑰： 我的爱人可是你？	Розу на пути встретил я, В поисках уйдя далеко, Роза, пожалей, услышь меня, Нет ли у тебя Сулико?	Alone among the thorns of the bush A lone rose was blooming My heart was beating hard, I had to ask it: "Where have you hidden Suliko?"
სულგანაბული ბულბული ფოთლებში მიმალულიყო, მივეხმატკბილე ჩიტუნას „შენ ხომ არა ხარ სულიკო?!“	夜莺站在树枝上歌唱， 夜莺夜莺我问你： 你这唱的动人的小鸟儿， 我期望的可是你？	Среди роз душистых, в тени, Песню соловей звонко пел, Я у соловья тогда спросил Сулико не ты ли пригрел?	A nightingale hid with bated breath In the branches of the rose thorn Gently, then, I asked him if he was the one, If he had any news of Suliko.
შეიფრთქიალა მგოსანმა, ყვავილს ნისკარტი შეახო, ჩაიკვნეს-ჩაიჭიკჭიკა, თითქოს სთქვა"დიახ, დიახო!“	夜莺一面动人地歌唱， 一面低下头思量。 好像是在温柔地回答： 你猜对了正是我！	Соловей вдруг замолчал, Розу тронул клювом легко, Ты нашел, что ищешь, - он сказал Вечным сном здесь спит Сулико …	The Nightingale lifted his head high And sang a loud clear song to the stars His eyes held a gleam, and he cocked his head As if to tell me "Yes, yes, I know Suliko!"
ნიშნად თანხმობის კოკობი შეირხა ... თავი დახარა, ცვარ-მარგალიტი ციური დაბლა ცრემლებად დაჰყარა.	听到夜莺的确认， 我羞愧地弯下了腰。 露水和圣歌里的珍珠， 如眼泪般洒落	Роза, наклонившись слегка, Свой бутон раскрыв широко, Тихо прошептала мне тогда Не найти тебе Сулико.	For the confirmation nightingale, Ashamed and band softly down, Dew and pearl of heavenly tale, Shed as a tear on the ground.
დაგვქათქათებდა ვარსკვლავი, სხივები გადმოსულიყო, მას შევეკითხე შეფრქვევით „შენ ხომ არა ხარ სულიყო?!“	星光照耀着我们， 她也面露喜色， 我激动地问她： 我的爱人可是你？		Star was illuminating us, Beams had been came out from her, And I asked her heedlessly, fuss, Are you my Suliko mere
დასტური მომცა ციმციმით, სხივები გადმომაყარა და იმ დროს ყურში ჩურჩულით ნიავმაც ასე მახარა	她再次眨着眼确认， 她的神色早已说明， 她在我的耳畔低语， 风儿使我们相近		Confirmation gave with twinkling, Spread beams really said, While in ear by whispering, Breeze identically make me glad
„ეგ არის, რასაც ეძებდი, მორჩი და მოისვენეო! დღე დაიღამე აწ ტკბილად და ღამე გაითენეო!	这就是我一天的追寻， 得到结果快快休息。 享受完这美好的一天， 一起度过美好的一夜！
„სამად შექმნილა ის ერთი ვარსკვლავად, ბულბულ, ვარდადო, თქვენ ერთანეთი რადგანაც ამ ქვეყნად შეგიყვარდათო“.	这引起我的注意： 星辰、玫瑰、夜莺， 你们结合起来， 只因你们爱着这国家
მენიშნა!.. აღარ დავეძებ საყვარლის კუბო-სამარეს, აღარც შევჩვი ქვეყანას, აღარ ვღვრი ცრემლებს მდუღარეს!	我不会再去求索， 求索爱人的坟茔。 我不再习惯这国家， 我不会再流下泪水！
ბულბულს ყურს ვუგდებ, ვარდს ვყნოსავ, ვარსკვლავს შევყურებ ლხენითა და, რასაცა ვგრძნობ მე იმ დროს, ვერ გამომითქვამს ენითა!	我聆听夜莺的歌唱 我细嗅玫瑰的芳香， 我举头凝望星辰， 这化境难以言喻！
ისევ გამეხსნა სიცოცხლე, დღემდე რომ მწარედ კრულ იყო, ახლა კი ვიცი, სადაც ხარ სამგან გაქვს ბინა, სულიკო!	生活再次有了意义！ 不论白昼还是黑影。 我也未曾失去，我的爱人 我将时时回想你，我知你在哪安息